kadal

கடல்பெண்ணே

ஏன் இந்த கோபம் 

கரையின் மீது 

அலையாய் வந்து 

தாக்குகிறாய் !

உன்னுடைய 

காதலனை காணவில்லை 

என்பதனால் !

கண்ணீரை பெருக்கி 

சோகம் கொண்டு 

பொங்கி எழுகிறாய் !

அமைதி என்றும் 

உனக்கில்லையா

மக்களின் மீது 

காட்டிவிடாதே

உனது கோபத்தை 

கருணைக் கொள் 

அவர்களின்மீது !

உன்னை கறைபடுத்தும் 

அவர்களை மன்னித்துவிடு !

varumai

வறுமை 
கண்களில் நீரில்லை
கடுகளவும் உணவில்லை 
உடம்பில் வலுவுமில்லை
உணர்வுகளுக்கு இடமில்லை
காதல் கதையில் மட்டுமே
சாதலை நோக்கி பயணம்
சாதனை எண்ணமிருந்தாலும்
சாத்தியமாக இடமில்லை
உறவுகள் வெறுக்கின்றன
உள்ளதை மறைக்கின்றன
காணும் இடமெல்லாம்
காட்சிகள் மறைகின்றன
ஏன் இந்த
நிலையென எனும்பொழுதே
மரணத்தின் பிடியில்
மங்கின ஒளியாக நான் !

ennaval

இனியவளே 

தென்றலின் குளுமை 

அவளது வார்த்தைகள் 

கருணையின் மழை 

அவளது உள்ளம் 

அன்பின் அவதாரம் 

அவளது பிறப்பு 

இன்பத்தின் அருவி 

அவளது செய்கை 

நிலவின் ஒளியாகும் 

அவளது முகம் 

சந்தனக்குளம்பின் மணம்

அவளது தேகம் 

கொடுத்து சிவந்தன 

அவளது கைகள் 

அன்றில் பறவையவோம்

நானும் அவளும் 

முயற்சி 

முயற்சி என்பதனை 

முன்னெடுத்து பார் !

முடிவுகளை மாற்றும்

முகம் உன்னுடையது !

முதல் என்றும் 

முடிவாக மாறுவதில்லை!

முத்திரை பதிக்கும்

முகவுரை உன்னுடையது  !

வாடியநிலை 

இதயத்திற்கு  மலரை
அளிக்கவில்லை !
முள்ளையாவது
விதைக்காமல்
இருந்திருக்கலாமே !
காணும் இடம்
யாவையும்
கானல் நிலையே !
நடக்கும்
ஒவ்வொரு அடியும்
அனலின் கூடாரம் !
தேடுபவை
எல்லாம்
தோல்வியின் வண்ணம் !
வசந்தத்தின் பார்வையும்
என்மீது
படும்பொழுது
வெப்பத்தையே
உமிழ்கின்றன !

vetri

வெற்றி 

முள் இல்லாமல் 

ரோஜாவை 

பறிக்கமுடியாது!

வலி இல்லாமல் 

வாழ்க்கையில் 

வெற்றி பெற முடியாது !

உண்மை இல்லாமல் 

எதுவும் 

நிலைபெற முடியாது !

உழைப்பு இல்லாமல் 

உயர்வை 

அடைய முடியாது !

valvu

              

தண்ணீரில் பிறந்தேன் 

கண்ணீரோடு வாழ்கிறேன் 

காலங்கள் நகர்ந்தாலும் 

காட்சிகள் மாறவில்லை

               நிலை

           

nanakiyal aval

         நானாகிய அவள்

 செல்லரித்த குடையானது

என்மனம்

அவளது நினைவுகளால்

 நீங்க புன்னகையால் 

நெகிழ்கிறது 

கல்லான மனது 

காவியம் படைக்கும் 

காதலானது 

எங்களுடையது

 

natpu

                  நண்பர்கள் 

காலங்கள் கடந்து செல்லும் 

காயங்கள் மட்டும் நிலைக்கும் 

இனிமையான நினைவுகளால் என்றும் 

இனிக்கும் அந்த காயங்கள் 

பார்க்காத நாட்களில் எப்போது 

பார்ப்பேன் என்ற மனநிலை

பார்த்த பொழுது இன்பமாக

பேசிக் கொண்டோம் அந்நாட்களில்  

மறக்காத நினைவுகளோடு இன்று 

மண்ணில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன் 

அன்பான உன் வார்த்தைகள் 

இன்பமாய் ஒலிக்கின்றன என்னிடம் 

                        

ullatthin parvai

உள்ளத்தின் பார்வை 

எங்கேயோ தேடுகிறாய் 

என்னுள்ளே உன்னைக் 

காண  மறுக்கிறாய்!

மனமானது மயங்குறது 

மங்கையின் பார்வையில் !

தேனின் நோக்கினை

தெளிவாய் காட்டுகிறாய்!

தெள்ளுத் தமிழின் 

திகட்டும் மொழியினை!

உள்ளத்தின் இனிமையை 

உதட்டளவில் தெரிகிறது

உறங்கா விழிகள் 

உண்மை உரைக்கின்றன  

உன்னுள் நானிருப்பதை 

உண்மையை மட்டும் 

உரைக்க மறைப்பதேன்

                              -மருத.கண்ணன்

aaval

                        ஆவல் 

பனித்துளியை சுமக்கும் இலையும் 

இனிமை காணும் சிலகணம் !

மலரும் மொட்டும் கொள்ளும்

சிலகணம் தென்றலின் இனிமையை !

 பேசாவிழிகளும் இன்பம் காணும் 

பூவிழியாளை கண்ட பொழுது !

இசையை உணரும் மனமும் 

இனிமை கொள்ளும் இசைக்க !

_என்றும் இனியவன் 

iravu

                   இரவு 

உள்ளம் கசந்த ஏழைக்கு 

கள்ளம் இல்லாத அமைதி 

எங்கும் காணாத அமைதி 

ஏழையின் மனதில் மட்டும் 

மங்கிய வாழ்வின் எதிர்காலத்தை 

மனவானில் காணும் முயற்சி 

இளமை பருவத்தின் இன்னலை

இனிதே கழிக்கும் தோற்றம்

punnagai

உணர்வுகள் கசக்கும் நிலையிலும் 

உண்மையினை ஏற்றுக் கொள் 

வாழும் நாள்களில் இன்னல்கள் 

வந்துகொண்டே இருக்கும் நிலையில் 

உள்ளத்தினை மென்மையாக வைத்துப்பார் 

கள்ளக் குணங்கள் காணாது

தேடும் இதயத்தில் இருக்காது 

தெளிவான எண்ணங்கள் என்பதை 

தெள்ளத் தெளிவாக புரிந்துகொண்டால் 

உள்ளத்தில் காணலாகும் புன்னகை

 நிலையில்லா மனிதரை என்றும்

நினைத்து கொண்டு இராதே

நிம்மதியான வாழ்க்கையினை வாழ

நிறைவான இதயத்துடன் இரு

valum nilai

           வாழும்நிலை 

பூமிதனில் என்னடா பிறந்தோம் 

வாழும் நாட்களில் நல்லவனாய் 

உள்ள மனிதர்களுக்கு நன்மையை 

உள்ளவரையில் செய்யவேண்டும் 

மற்றவர்களுக்காக வாழ்வதே சிறந்தது 

வாழும் பொழுதுகளை நேசிப்போம் 

உண்மையான நிலையைவிட்டு விலகாமல் 

உன்னதமான உறவுகளை நேசிக்கவேண்டும் 

காணும் யாவையும் உண்மையானவையல்ல 

பகட்டுத்தனம் நிறைத்து காணப்படுகிறது 

manam

                                                               துடிக்கும் மனது 

சிவனின் நெற்றிக்கண் தான் -என் 

மனதின் நிலையாக காண்கிறேன் 

வெளியிலிருந்து பார்ப்பவர்க்கு அமைதியாக-என் 

உள்ளே கண்டால் கனலின்போக்கு 

கொடுமைகளின் ஊற்றகத்தான் மனம் 

கடுமையாக போராடிக்கொண்டு இருக்கிறது 

கனலின் தாக்கத்தை கண்டவனுக்கு 

புனலின் குளிர்மையை காண்பதேது

வாட்டங்களின்  குவியலாய் உள்ளது -அதனை

போக்கத்தான் பூமிதனில் உள்ளாரோ 

காணும் வழியெங்கும் முட்பாதையே 

காலம் உணர்த்தும் வசந்தத்தை 

                                       மருத.கண்ணன்  

thunbam

               துன்பநிலை 

பேசாத மனதின் வலியைத்தான்

பேசும் மனங்கள் ரசிக்கின்றன

தேடும் வழியினை காணவில்லை 

தேற்றிகொடுக்காக யாரும் இல்லை 

வாடும் மனங்களை  வதைப்பதே 

வாடிக்கையாக மாறி விட்டன  

வன்மம் மனதில் கொண்டே 

தன்னுடைய காரியத்தை செய்வோர்  

காணும் வழியெங்கும் முட்களின் 

காட்சியாக மாறும் நிச்சயம் 

பூக்களை பறிக்க நினைத்தால்

பூகம்பம் தான் தோன்றுகிறது

தோல்விகளும் வரலாம் ஒருசிலவாக

வாழ்க்கையே தோல்வியென்றால் எப்படி 

kavithai kani

              உணர்ந்து கொள் 

தோல்வியை கண்டு துவளாதே 

துடிப்புடன் செயல்பட்டால் தான் 

தூறும் மழையும் கைக்குள்ளே 

துடிக்கும் மின்னலும் உள்ளங்கையிலே 

கண்ணீர் மட்டுமே உனக்கில்லை 

கடவுளும் இருப்பன் உன்னுள்ளே 

உணர்வுகளை உண்மையென  நம்பு

உலகமும் உனக்காக ஏங்கும் 

நம்பிக்கை என்னும் விதையை   

நெஞ்சத்தில் நிதமும் நிறைத்தால் 

வாழ்வில் தோன்றும் இன்னலை 

வழி தெரியாமல் சென்றுவிடும் 

kavithai

                    மனம் 

வேண்டும்  நிலையினை தேடும் 

வேண்டா நிலையினையும் தேடும் 

உண்மையை கண்டறிந்து தேடு 

மண்ணை ஆளுவது நீயாவாய்! 

                                 ம செ கண்ணன்

kannanresume

கண்ணன் கவிதைகள்